16 listopada 2010
19 stopni, piękne słoneczko i Warszawa... taka może być cała zima ;)
Stare Miasto w Warszawie wygląda przeuroczo w blasku wchodzącego słońca...,początkowo czerwonego a później tego ostrego żółtego, ostro atakującego oczy z samego rana. Pociągi sunące przez miasto, pełne ludzi śpieszących się do pracy. Życie które zaczyna się wraz ze wchodem słońca a nieraz wcześniej, anonimowość i pośpiech. I ten dom, 40 km od Stolicy. Pełen ciepła i radości i życia. Z dwoma psami, niezwykłymi, uwielbiającymi gdy się ktoś z nimi bawi i wyrażającymi przywiązanie i sympatię w przedziwny sposób. Odskocznia od rzeczywistości, miejsce gdzie czuję że żyję i chce tam wracać.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Lubię Warszawę lecz kocham Kraków :)Gdzie Cię zaniosło Dusiaczku ? To jakieś niezwykłe , urokliwe miejsce. 40 km od Warszawy, jeśli na południe to bardzo blisko miejsca gdzie mieszkam. Pozdrawiam. Maciek.
OdpowiedzUsuńTrasa na Siedlce i Terespol ;) Wywiało mnie do mojej siostrzyczki, tak dawno jej niewidziałam!! A Kraków... ah... ale jeden z najważniejszych mężczyzn mojego życia!! ;)
OdpowiedzUsuńZawsze to bliżej niż do Szczecina :)Cóż jednak, praca, mały wnuś, jesienna pogoda,Twoja Siostra, Maciek stary, to tylko niektóre przeszkody bym tam pojechał.(Raczej powinno być w odwrotnej kolejności )Myślę że latem się zobaczymy. Jestem ciekaw Dusiaczka :)Miłego wypoczynku w gronie bliskich osób :) Maciek.
OdpowiedzUsuńCoś pięknego :) To jest prawdziwy Dom - miejsce, do którego chce się wracać. Pozdrawiam bardzo serdecznie! :)
OdpowiedzUsuńTak, po części to i mój dom! im jestem starsza tym lepiej się tam czuje...,tylko za daleko od przyjaciół...
OdpowiedzUsuńMaćku niezły pomysł, coś się pomyśli,ale to jakoś bliżej wakacji ;)
no pięknie! :)
OdpowiedzUsuń